Μήπως αναγνωρίζεις αυτόν τον τύπο άντρα στη ζωή σου;

 

Είναι κάποιες στιγμές που μύθοι και πραγματικότητα συνδέονται. Και τα σύμβολα γίνονται διαχρονικά. Κοιτάζοντας γύρω ανακαλύπτεις ότι καθετί είναι έμπνευση. Και οι εικόνες που πλάθονται στο μυαλό σου γεννούν ιστορίες. 

 

Ο έρωτας δίνει φτερά στην ψυχή λένε. Σε ανεβάζει σε αιθέρες όπου πετάς μαγεμένος. Ακόμη και ο ίδιος ο έρωτας είναι «φτερωτός θεός» για να μπορεί να πετάει ανενόχλητος εδώ κι εκεί και να τρυπάει με το βέλος του ανυποψίαστους ανθρώπους. Κι εκεί που χτυπάει το βέλος, αρχίζουν να φυτρώνουν τα φτερά που σε ανεβάζουν σε μεθυστικά ουράνια.

 

Κάποιοι, λοιπόν, φτάνουν ψηλά κουνώντας επιδέξια τα φτερά τους, σκορπώντας γύρω τους αεράκι ευτυχίας. Χτυπούν δυνατά τις φτερούγες τους, σε πιάνουν απ’το χέρι και σε ταξιδεύουν μαζί τους. Αυτοί οι κάποιοι, οι σπάνιοι, οι μοναδικοί…

Γιατί δεν είναι όλοι ικανοί να πετάξουν. Υπάρχουν κι αυτοί οι άλλοι που δεν αντέχουν τα μεταξωτά φτερά που φυτρώνουν στην πλάτη τους. Ή δεν ξέρουν πώς να τα χειριστούν. Που ενθουσιάζονται απ’την ξαφνική δύναμη που τους δίνουν και στριφογυρίζουν από εδώ κι από εκεί αδέξια και άτσαλα. Έλκονται από το φως σου σαν τις πεταλούδες…και έρχονται προς το μέρος σου γιατί μαγεύονται από τη λάμψη σου και θέλουν να σε φτάσουν. Όμως τα φτερά τους είναι πρόχειρα φτιαγμένα και λιώνουν όσο σε πλησιάζουν. Δεν έχουν την ικανότητα να σταθούν στο πλευρό σου. Και σαν τον Ίκαρο χάνουν τα φτερά τους… και αρχίζουν να πέφτουν. Κι εσύ μένεις να τους κοιτάζεις να απομακρύνονται απορώντας…Αφού έδειχναν ότι μπορούν τί συνέβη; 

 

Όταν αναγνωρίσεις, λοιπόν, τον άντρα Ίκαρο, φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς. Μόλις ανακαλύψεις ότι τα φτερά του είναι κάλπικα, πέταξε πιο ψηλά και πιο μακριά γιατί όταν θα λιώσουν τα φτερά του κινδυνεύεις να πιαστεί από πάνω σου και να σε παρασύρει κι εσένα σε μια απότομη, επώδυνη πτώση. Μπορεί να μην το κάνει  εσκεμμένα. Ίσως νομίζει αρχικά ότι μπορεί να σταθεί δίπλα σου στα «υψηλά». Αλλά τελικά να καταλάβει ότι δεν είστε πλασμένοι από το ίδιο δυνατό υλικό. Ίσως πάλι να ξέρει τις δυνατότητές του αλλά να έχει μάθει να ζει παρασιτικά. Θα πάρει ό,τι προλάβει από σένα και μετά θα αφήσει τον εαυτό του να πέσει ξανά στα χαμηλά. Ελπίζοντας ότι θα σε πάρει μαζί του σε οικείο περιβάλλον, στα λιμνάζοντα νερά που έχει μάθει να κολυμπάει. Γιατί ο ίδιος δεν αντέχει να σταθεί για πολύ σε μαγικούς αιθέρες.

 

Κι αν εσύ αποδειχθείς ικανός να σταθείς στο ύψος σου και δεν παρασυρθείς, χωρίς πολλή σκέψη θα φορέσει ξανά τα φτερά που του έφτιαξε ο Δαίδαλος κι όχι ο Έρωτας και θα κάνει το ίδιο -ξανά και ξανά- σε ένα αέναο, αχόρταγο παιχνίδι παραισθήσεων… Κι αυτός ο κυκεώνας αισθήσεων και ψευδαισθήσεων γίνεται η καθημερινότητά του. Μια επίπλαστη ευδαιμονία που ονομάζει αληθινή ζωή. Κι όποιος παρασυρθεί από την προσποιητή γοητεία του θρασύ, ριψοκίνδυνου τρόπου του και πιστέψει ότι μπορεί να του μάθει πώς είναι να πετάει στ’αλήθεια, με πραγματικές φτερούγες, κινδυνεύει να χάσει ο ίδιος το λαμπερό του φως και να μην έχει ούτε εκείνος πια θέση στους μαγικούς αιθέρες.

 

Απομακρύνσου, λοιπόν, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Ό,τι αξίζει να είναι δίπλα σου προτιμάει την ανηφόρα που οδηγεί κοντά σου κι όχι την ευκολία που προσφέρει ο κατήφορος. Άλλωστε στα ψηλά είναι η θέα κι όχι στα ισόγεια. Αν ήταν εύκολη η πρόσβαση στις κορυφές δεν θα είχε νόημα να βάλεις τη σημαία σου εκεί. Αλλά όταν υπάρξει αυτή η σπίθα του έρωτα είναι πιο εύκολο απ’όσο φαίνεται να φτάσεις εκεί. Γιατί ο αληθινός έρωτας σου δίνει μόνο δυνατά φτερά. Δεν αφήνει θέση για ψεύτικα, κέρινα παρά μόνο για αληθινά, αετίσια. Που σε οδηγούν γρήγορα ψηλά και σε κρατανε στις κορυφές για να αγναντεύεις πάντα τον κόσμο από τη θέση που σου αξίζει. Χωρίς πτώσεις…χωρίς εκπτώσεις… Στην κορυφή. Πετώντας… Μαζί.

 

Διάβασε ΕΔΩ: Θα σ’αγαπώ όταν εσύ ξεχνάς να το κάνεις;