Όταν παλεύεις να αλλάξεις τον άλλον για να τον φέρεις στα μέτρα σου!

«Δεν είναι έτσι, κατά βάθος είναι ευαίσθητος/η ». «Πιστεύω πως απλώς είναι η άμυνά του/της» «Μαζί μου θα αλλάξει». Η ακόμη πιο… κωμικό, «Θα τον/την αλλάξω». Να μαντέψω ότι έχεις πει κάποια από αυτές τις φράσεις τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σου ή ότι έστω έχεις μπει στον πειρασμό να σκεφτείς: «Βρε, λες μαζί μου να είναι διαφορετικά;»

Όταν γνωρίζουμε έναν άνθρωπο έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι κι εκείνος μας βλέπει με τον ίδιο τρόπο που τον βλέπουμε κι εμείς. Αν τον αντιπαθήσουμε, είμαστε σίγουροι ότι δε μας συμπαθεί ούτε εκείνος, αν τον συμπαθήσουμε πιστεύουμε ότι μας συμπαθεί εξίσου και αν τον ερωτευτούμε… μετράμε αντίστροφα τις μέρες μέχρι να μας ζητήσει ραντεβού «γιατί δεν μπορεί να το αισθανόμαστε μόνο εμείς, σίγουρα μας θέλει κι εκείνος!».

Πολύ εύκολα μπορούμε, λοιπόν, να πέσουμε σ’ αυτή την παγίδα και όταν γνωρίσουμε έναν τύπο πιο μποέμ, πιο ελεύθερο, πιο «αλήτη». Από τη στιγμή που εμείς θέλουμε σχέση, αυτομάτως πείθουμε τον εαυτό μας ότι θα θέλει το ίδιο κι εκείνος ή ότι αργά ή γρήγορα θα καταλάβει ότι το θέλει! Μήπως διαβάζοντας αυτές τις γραμμές αναγνωρίζεις κάπου τον παραλογισμό του πράγματος;

Δεν μπορώ να αποφασίσω ξεκάθαρα αν αυτό συμβαίνει από μεγάλη αυτοπεποίθηση ή από αθεράπευτη ανασφάλεια… Πάντως κρύβει σίγουρα εγωισμό.Γιατί μόνο εγωιστική μπορεί να χαρακτηριστεί η σκέψη «όχι!  εγώ θα τον αλλάξω» γιατί σημαίνει ότι θέλεις με το ζόρι να περάσει το δικό σου. Ο κάθε άνθρωπος έχει το χαρακτήρα του και έχει δικαίωμα να επιλέγει τη ζωή του όπως του αρέσει. Ένας άπιστος άνθρωπος, για παράδειγμα, δεν μπορεί να γίνει ο ρομαντικός, πιστός σύντροφος που ονειρεύεσαι ούτε… με λοβοτομή! Αν λοιπόν δε σε καλύπτει αυτός ο τύπος άντρα, απλώς διάλεξε κάποιον άλλο, που θα πληροί τις προϋποθέσεις που θέλεις.

Αυτό που ακούμε συνήθως είναι ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Κι όμως, ένας άνθρωπος αλλάζει, αλλά μόνο επειδή το θέλει, επειδή το αποφασίζει ο ίδιος. Σίγουρα δεν αλλάζουν οι σταθερές αρχές και αξίες που έχουν διαμορφωθεί από τότε που ήταν παιδί, όμως οι επιλογές και οι ανάγκες αλλάζουν με τα χρόνια. Έτσι, λοιπόν, μπορεί να δεις έναν ορκισμένο εργένη να ανεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας –όχι, δεν εννοώ υπό την απειλή όπλου- πολύ απλά επειδή έφτασε 45-50 χρονών και κατάλαβε ότι δεν τον καλύπτουν πια οι εφήμερες σχέσεις ή επειδή κάτι συνέβη και άλλαξε την κοσμοθεωρία του. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα το κάνει επειδή κάποιος άλλος «θα του αλλάξει τα μυαλά». Δες το και από σένα. Μπορεί να αλλάξεις δίπλα σε ένα σύντροφο, αλλά αυτό γίνεται επειδή εσύ ωριμάζεις, ανακαλύπτεις πτυχές του εαυτού σου ή επαναπροσδιορίζεσαι. Συμφωνώ ότι ένας άνθρωπος μπορεί να σε βοηθήσει να εξελιχθείς, να έχει θετική επιρροή πάνω σου, να λειτουργήσει ως μέντορας και να σου μάθει πράγματα. Αυτό είναι υπέροχο όταν συμβαίνει, αλλά δεν σε αλλάζει ως χαρακτήρα.

Μην προσπαθήσεις ποτέ λοιπόν να αλλάξεις κάποιον, παρά μόνο τον εαυτό σου, όταν κρίνεις ότι χρειάζεται. Μην μπεις στην παγίδα να γίνεις εκπαιδευτής/εκπαιδεύτρια λιονταριών. Όσο κι αν το θεωρείς πρόκληση να ημερέψεις ένα θηρίο, μην ξεχνάς τους κινδύνους που κρύβει. Κι αν ακόμη αρχικά φαίνεται να αλλάζει και να «σε γλύφει σαν γατί» δεν παύει να έχει άγρια ένστικτα και ανά πάσα στιγμή μπορεί να επιστρέψει στην άγρια φύση του. Και μάντεψε ποιό θα είναι το πρώτο θήραμά του. Και στην τελική γιατί πρέπει να είναι πιο συναρπαστικό το να πάρεις ένα αγρίμι και να το κάνεις κουνελάκι, από το να καταφέρεις μέσα σε μια ζούγκλα γεμάτη θηρία να βρεις τον ήμερο άνθρωπο που επιθυμείς; Μεγαλύτερη επιτυχία θεωρώ το να ψάξεις λίγο παραπάνω, να παιδευτείς λίγο στη διαδρομή και στο «ξεσκαρτάρισμα» αλλά να βρεις αυτό που σου ταιριάζει έτσι όπως είναι, παρά το να παλεύεις σαν θηριοδαμαστής να φέρεις στα μέτρα σου κάποιον που το πιθανότερο είναι ότι δεν θα σου ταιριάξει ποτέ.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στο μύθο του «αρχέγονου ανδρόγυνου» που διηγείται ο Αριστοφάνης  στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα, όπου τα ζευγάρια ήταν ενωμένα σε ένα σώμα και ο Δίας για να τους αποδυναμώσει τους διαίρεσε σε δύο. Από τότε ο ένας ψάχνει τον άλλο, το άλλο του μισό. Αν και προσωπικά πιστεύω ότι είμαστε μια ολοκληρωμένη οντότητα, ο καθένας μας είναι «ένα ολόκληρο που ψάχνει ένα ολόκληρο για να πορευτούν δίπλα-δίπλα», με γοητεύει αυτή η θεωρία της «αδελφής ψυχής». Κάποιος που είναι πλασμένος για να ταιριάζει με εμάς κι όχι κάποιος που είναι από άλλο υλικό και προσπαθούμε να τον λαξεύσουμε μήπως και τελικά κουμπώσετε. Κάτι τέτοιο είναι μάταιο και σίγουρα δεν έχει μαγεία. Και αν δεν ψάχνουμε τη μαγεία στον έρωτα πού αλλού μπορούμε να τη βρούμε στη ζωή μας;

Διάβασε ΕΔΩ: 8 πράγματα που αποδεικνύουν ότι είναι τρελά ερωτευμένος μαζί σου!